بعد از بازگشت از مدرسه مردانی آذر که به همراه رییس سازمان صورت گرفت راهی موزه ملی ایران شدم تا حجت الاسلام یونسی را در بازدید از موزه ملی ایران همراهی کنم.
پیشتر در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام ، آقای یونسی را زیاد دیده بودم. پیش از حضور ایشان با راهنمای اصلی سالن ایران باستان صحبت و زمان را یادآوری می کردم که اول سوال شود چقدر زمان در اختیار داریم تا بر اساس همان ، برنامه ریزی برای دیدن همه آثار از جمله موزه ایران باستان و سالن دوران اسلامی داشته باشیم.
با توجه به تجربه قبلی، حدس می زدیم این مقام عالی رتبه حدود یک ساعت برای بازدید از کل موزه وقت بگذارد. اما بر خلاف پیش بینی ما، آقای یونسی در ابتدای ورودش در پاسخ به سوال ما اعلام کرد حدود 3 ساعت برای این بازدید وقت در نظر گرفته است و این باعث اولین شگفتی ما شد.
دومین شگفتی ما وقتی بود که به محض بازدید اولین ویترین های موزه ایران باستان که متعلق به سنگ هایی با قدمت چند صد هزار سال پیش است سوال کرد که آیا این برآورد ها با کربن 14 انجام شده و دقیق است یا تخمین هایی با تفاوت چند صد سال است؟ این سوال تخصصی مانند کدی بود که به مدیر موزه ملی و راهنمای آن مخابره شد و به آنها گرا داد که با فردی با دانش تخصصی طرف هستند نه یک بازدید کننده معمولی و باید خود را برای توضیحات تخصصی تر آماده کنند. این حدس ما درست بود چرا که هنگام بازدید از برخی اشیا، ایشان به سابقه تاریخی آن و مکان های کشف و موارد مشابه آن اشاره می کرد و به نوعی بر اطلاعات ما و موزه داران موزه ملی ایران می افزود!
وی حتی به تابلوهای راهنمایی اشیا و توضیحات مرتبط اشاره می کرد و اشکالات آن را می گرفت و در مواردی هم پیشنهاداتی برای تکمیل بهتر توضیحات ارایه می کرد.
این بازدید بدون هیچ گونه تدابیر امنیتی صورت گرفت و در هنگام بازدید توریستهای داخلی و خارجی هم حضور داشتند و در برخی موارد از وی عکس هم می گرفتند و برخی توریستها نیز در مورد وی سوالاتی از راهنمایان می پرسیدند.
دقت ایشان به تندیس های سنگی و به ویژه لباس ها و ابزارو ادوات سربازان حجاری شده بر روی سنگها جالب و توضیحات وی در مورد فلسفه هر یک از این لباس ها واشیا شنیدنی بود به گونه ای که گاهی اوقات ما احساس می کردیم او راهنما است و ما بازدید کننده!
البته یکی از معاونان وی به من می گفت یونسی کتابخانه ای بزرگ دارد و کتابهای فراوان تاریخی خوانده و همچنان علاقمند مطالعه است.
هنگام بازدید از مرد نمکی زنجان، ایشان علاوه بر دقت فراوان به ابعاد این کشف، تاکید کرد که چند اسکلت مشابه را در دوران مسئولیت وی در وزارت اطلاعات تحویل موزه ملی داده اند و سوال می کرد که این اسکلت ها الان کجا هستند؟ وقتی مدیر موزه ملی گفت احتمالا در مخزن هستند، یونسی گفت همان مخزنی که در زیر زمین موزه است و اشیا به صورت فله ای در آن نگهداری می شود؟ این سوال دقیق نشان می داد که نه تنها یونسی از محل نگهداری اشیا کشف شده مطلع بود بلکه به مشکلات ساختمانی موزه ملی نیز احاطه داشت.
به همین دلیل دکتر جبرئیل نوکنده مدیر موزه ملی ایران در فرصتی مغتنم ضرورت واگذاری ساختمان قدیمی کتابخانه ملی ایران به موزه ملی ایران را با ایشان مطرح کرد و گفت این ساختمان قبلا متعلق به موزه ملی بوده و الان انتظار می رود با انتقال کتابخانه ملی به ساختمان جدید ، به صاحب اصلی اش یعنی موزه ملی ایران بازگردانده شود. یونسی هم سوالاتی مطرح کرد و قول داد مساله را پیگیری کند.
بازدید یونسی از موزه ایران باستان به تنهایی 3 ساعت طول کشید و ایشان اظهار داشت که فرصت دیگری برای بازدید موزه دوران اسلامی اختصاص خواهد داد. قبل از خداحافظی ، ایشان اظهار داشت که پیشنهادی برای ایجاد یک ایران کوچک در وسعتی چند صد هکتاری دارد که نیازمند مطالعه و بررسی است. وی گفت که این پیشنهاد را در دیدار با سلطانی فر مطرح خواهد کرد.
در حالی از یونسی در موزه ملی ایران خداحافظی می کردیم که هنگام بدرقه ایشان فقط یک جمله در ذهن من نقش بسته بود: «مردی که زیاد می دانست»
\n
انتهای پیام/
